Yolculuk

genelde karakterlerin bavulla değil, travmayla yola çıktığı; haritadan çok iç dünyada yön buldukları film türü. bazılarında fiziksel bir yol vardır, örneğin into the wild’da olduğu gibi doğaya doğru bir kaçış. bazılarında ise yol semboliktir, mesela her gibi filmlerde olduğu gibi yalnızlıkla yapılan uzun bir yürüyüştür bu. bu filmlerin ortak noktası, başta giden kişiyle sona gelen kişinin aynı olmamasıdır. ya bir şey bırakılır geride ya da bir şey alınır; ama hiçbir karakter başladığı haliyle bitirmez bu yolculuğu. bonus olarak genelde güzel müzikler, bolca iç ses ve boş yollarda uzun bakışlar içerir. “yolda olmak” kavramını seviyorsan, bu filmler seni hem iyi hissettirir hem de içini biraz acıtır.