İran

sinema tarihinin en minimalist, en gerçek, en insan odaklı hikâyelerinin anavatanıdır. 90 dakikada dünyayı kurtarmaya çalışmaz, aksine bir çocuğun bakışıyla dünyayı olduğu gibi gösterir. afilli efektler yok, jump scare yok, hollywood hızında kurgu yok. ama bir köy yolunda yürüyen çocuk sahnesiyle bile seyirciyi ızdıraptan duvara yapıştırır.